F/Sgt Józef Czerwonka

Urodził się 23 listopada 1919 roku w Jaworznie (woj. krakowskie), gdzie ukończył szkołę powszechną i 3 lata zawodowej szkoły dokształcającej. W 1936 roku wstąpił do Szkoły Podoficerów Lotnictwa dla Małoletnich w Bydgoszczy. Po jej ukończeniu w 1939 roku otrzymał przydział do II Pułku Lotnictwa w Krakowie jako radiotelegrafista na bombowcu. We wrześniu 1939 roku wraz z 24 Eskadrą Rozpoznawczą przemieszczał się na kolejne lotniska polowe (Klimontów – Ułęż – Wronów – Łuszczów – Strzyżów – Kniahinin – Użyniec). W połowie września stracił kontakt z jednostką i po zamknięciu rumuńskiej granicy przebijał się na Węgry, gdzie został internowany w obozie w Nagykálló. Uciekł z niego w ubraniu robotnika, a następnie trafił do nowo sformowanej Pierwszej Morskiej Eskadry Bombowej w Trieście. W styczniu 1940 roku rząd włoski odmówił załogom eskadry startów z terytorium Włoch. W obawie przed ponownym internowaniem wyjechał do Francji, a następnie do Anglii. W połowie stycznia przybył do Londynu, gdzie został przydzielony do polskiego obozu w Eastchurch. Po kilku szkoleniach (radiooperator, strzelec pokładowy) został instruktorem w 18 Oddziale Szkolenia Bojowego (OTU) w Bramcote, gdzie szkolił załogi polskich dywizjonów bombowych 304 oraz 305. W czerwcu 1941 roku został przeniesiony do 301 dywizjonu bombowego. Brał udział w szeregu lotów bojowych (Brest; Bremen; Cologne; pancerniki Gneisnau, Scharnhorst i Printz Eugen; Hamburg; Kiel). W styczniu 1942 roku został awansowany do stopnia Flight Sergeant. Pół roku później, 6 czerwca, podczas lotu na bombardowanie Essen, jego Wellington GR-C Z1331 został zestrzelony przez myśliwca nocnego Helmuta Lenta nad jeziorem JIlssameer w Holandii. Cała załoga zginęła. Jego grób znajduje się na cmentarzu wschodnim w Amsterdamie.

Był odznaczony Krzyżem Walecznych I, II, III i IV klasy.


Źródła: